اثر بخشی خاطره پردازی انسجامی و روایتی بر کاهش نشانه های افسردگی زنان سالمند مقیم سرای سالمندان

مقدمه: در دهه­ های اخیر استفاده از روش­های روان­شناختی در درمان افسردگی که شایع­ترین اختلال دوره سالمندی است مورد توجه قرار گرفته است. هدف: خاطره­پردازی، مداخله­ای روان­شناختی برای کاهش علایم افسردگی در سالمندان است و براساس چارچوب نظری انواع مختلفی از خاطره پردازی مورد اشاره قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی خاطره پردازی انسجامی و روایتی در کاهش نشانه های افسردگی زنان سالمند است. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی(طرح پیش- پس آزمون) همراه با گروه کنترل بود. آزمودنی­های این پژوهش 30 زن سالمند با حداقل 60 سال سن مقیم آسایشگاه­های زنان سالمند بودند که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی به سه گروه، دو گروه آزمایشی (خاطره پردازی انسجامی و روایتی) و یک گروه کنترل تقسیم شدند. مداخلات به شکلی کوتاه مدت و برای هر گروه شامل شش جلسه ی 90 دقیقه­ای بود که به صورت هفتگی برگزار شد. ابزار جمع آوری اطلاعات آزمون معاینه مختصر وضعیت روانی(mmse) وپرسشنامه افسردگی سالمندان(gds) بود. داده­ها به وسیله تحلیل کوواریانس (ancova) مورد تحلیل قرار گرفت. یافته­ ها: تحلیل­ ها نشان داد، روش خاطره پردازی انسجامی اثر معنا داری در کاهش نشانه­های افسردگی زنان سالمند داشته است. ولی روش خاطره پردازی روایتی در کاهش علائم افسردگی تاثیر نداشت. نتیجه­ گیری: با توجه به یافته­ها در جهت کاهش علائم افسردگی در زنان سالمند از روش خاطره پردازی انسجامی استفاده شود و در